Cape Epic'in sona ermesinin üzerinden iki hafta geçti. Yarışa başlayan 522 takımdan 620'si finiş gördü. Çok az istisna dışında herkes için zorlu bir mücadeleydi. Ancak sadece sürücüler sıkıntı çekmedi; ekipmanlar için de tam bir tatil gezisi sayılmazdı. Hem kardeşim Sebastian hem de ben, sadece ikinci etapta iki set yeni fren balatasını tamamen tükettik, çünkü etap çok çamurluydu ve o zamandan beri süspansiyon çatallarımız kapsamlı bir iç temizlik bekliyor. Daha önce neredeyse tamamen yenilenen aktarma organları da bozulmuş durumda ve tüm yataklar sert çalışıyor. Bunun başlıca nedeni, özellikle ıslakken her yere yayılan ince kumdur.
Genel olarak, bu yıl Güney Afrika standartlarına göre şaşırtıcı derecede az güneş gördük. Ama o kadar da kötü değildi. Uzun vadede gölgesiz 40 derecelik sıcaklık pek de hoş bir durum değil. Ancak arada sırada nehir geçişleri çok daha keyifli olurdu. Ama asıl eğlenceli olan, artık nehirden geçemeyip bisikletinizi omzunuza alıp bir sonraki çamur çukuruna saplanmamayı umduğunuzda başlıyor. Neyse ki organizatörler rotayı olabildiğince dikkatli seçmişlerdi ve tehlikeli noktalar iyi işaretlenmişti. Sadece şiddetli yağmur nedeniyle oluşan diz boyu birkaç çukur bazen biraz sürpriz oldu ve son gün büyük, yuvarlak taşların üzerinde uzun ve zorunlu bir itme bölümü vardı - yağmur nedeniyle kolay bir iş değildi.
Şaşırtıcı bir şekilde, yarış boyunca önemli arızalardan kurtulduk. Havayı doldurmak için sadece iki kez bisikletten inmemiz gerekti. Lastiklere ekstra bir delinme koruması katmanı eklenmesi ve bol miktarda süt eklenmesi gerçekten değdi. Zaman zaman küçük zincir dişlimle ilgili sorunlar yaşıyordum. Üçüncü günden itibaren zincir sık sık sıkışmaya başladı. Son etapta tüm yolu büyük zincir dişlisiyle gitmek zorunda kaldım. Ne yazık ki dik rampaları elli frekansta pedallamaktan hoşlanmıyorum. Ama sonunda başardık. Hele ki diğer takımlara göre işimiz çok kolaydı. Hiçbir zaman altı saatten fazla bisikletin üzerinde oturmadık ve biz duş alıp, yemek yiyip, uyurken arkamızdaki takımlar hala zaman limitini korumak için mücadele ediyorlardı. Her gün sekiz ila on bir saat bisikletin üzerinde oturmayı hayal edemiyorum. Bu işkenceye maruz kalan herkese saygılar. Özellikle beni bekleyen, yanımda çeken ve yarış boyunca motivasyonumu sağlayan kardeşime teşekkür etmeliyim. Son etabın sonunda işkencenin nihayet bitmesinden dolayı çok mutluydum. Oldukça bitkin ve yorgundum. Yine de insanın sınırlarını test etmesi açısından güzel bir deneyimdi.
Ayrıca, diğer kültürleri tanımak her zaman ilgi çekicidir. Güney Afrika'da saatler buradakinden biraz farklı işliyor. Cape Epic'ten dönüş uçuşumuza kadar kalan iki günümüzde Ümit Burnu'nu ziyaret edip Masa Dağı'na tırmandık. Yukarı çıkan bir teleferik de var ama dik yolu seçmek daha iyi ve çok daha olaylı bir karardı.
Yaklaşık bir buçuk haftadır Almanya'dayım. Neyse ki burada da hava güzel. Bu arada ben de oldukça iyi toparlandım ve dün sezonun ikinci yol yarışı programlandı.